Malarz, grafik, dekorator, scenograf, pedagog; obok Stanisława Wyspiańskiego największy polski twórca witraży i polichromii. Uczeń Jana Matejki i uczelni paryskich - Ecolé des Beaux-Arts, Académie Colarossi - rozpoczął swą długą drogę twórczą od współpracy z Matejką przy polichromii Kościoła Mariackiego. Rok 1895 przyniósł mu I nagrodę na międzynarodowym konkursie na witraże do kolegiaty we Fryburgu w Szwajcarii, których realizacja trwała do 1934 r. Po konkursie otrzymał inne zamówienia, m.in. z katedry na Wawelu, z Włocławka, Przemyśla. Był w środowisku krakowskim najwybitniejszym i konsekwentnym reprezentantem sztuki secesyjnej, tworzył dekoracyjne portrety wielu osobistości, wizerunki żony i własne oraz kompozycje rodzajowe, które w latach 1895-1917 uzyskały wymowę kompozycji symbolicznych. Z upodobaniem malował pejzaże łączące secesyjną dekoracyjność ze zdobyczami impresjonizmu.
Stale obecny na rynku sztuki i w zbiorach muzealnych.
Stan znakomity (z lekkim wybrzuszniem płyty).